[2013/06/05] EPGD-EPKK [B737-400]

Runway

Dzień dobry, szanowni Piloci.
Dzień dobry, Jacek - przywitałem się z pilotem, który miał w niedzielę 2. czerwca 2013. roku lecieć ze mną z Gdańska do Krakowa Boeingiem 737 serii 400.
Ładna pogoda, nic nie zapowiadało, że podczas lotu może się coś stać. I mógłbym być wróżką.
Jest godzina 10:30, za 55 minut powinniśmy być w Balicach. Wpuszczenie pasażerów, procedury i wszystko to, co nudne. Kołujemy do pasa i startujemy samolotem w barwach LOT Charters z gdańskiego lotniska.
Powoli się wznosimy, znoszę nakaz zapięcia pasów, stewardessy zajmują się pasażerami. Podczas lotu nie dzieje się nic szczególnego, przełączam się na Kraków Zbliżanie. Przede mną będą lądowały dwa samoloty, jeden Boeing 738 Ryanair, drugi Embraer 190 Lufthansa CityLine. Kraków Wieża, za mną Boeing 734 Centralwings. Pogoda dobra, wiatru prawie nie ma, zmniejszam prędkość, wysokość, zbliżam się do pasa 25. Samolot Lufthansy zjeżdża z pasa, za jakieś pół minuty dotkniemy wszystkimi kołami pasa. A przynajmniej tak myślałem, i nic nie wskazywało na to, że coś może się nie udać. Ja, jak to przy lądowaniu, bardzo czujny i skupiony, razem z drugim pilotem, sadzam lekko maszynę. Główne podwozie dotyka pasa, dziób lekko opada, aby dotknąć pasa przednimi kołami. W jednej chwili ja razem z drugim pilotem dostajemy gęsiej skórki. Przednie podwozie się nie zablokowało i uderzamy dziobem o pas. Ani ja, ani Jacek nigdy czegoś takiego nie przeżyliśmy. Nie było czasu na myślenie, myśleć się nie dało, krzyki pasażerów, hałas, strach. Pot mnie zalewa. Pędzimy po pasie. Samolot zjeżdża na bok. Hamulce. Skręt. Nic nie daje. Udaje się wyprostować samolot. Silniki i dziób jadą po pasie w parze z głównym podwoziem. Zmniejsza się prędkość, zmniejsza się odległość do końca pasa. Stop. Samolot się zatrzymał, około 200 metrów od końca pasa. Jestem w szoku, mój towarzysz też. Wyłączenie silników. Bez zastanowienia otwieram drzwi kokpiu i widzę 111 pasażerów lotu LO403 w szoku. Pomagam stewardessom wydostawać pasażerów. Ludzie zjeżdżają na ziemię, na drugi koniec samolotu biegnie drugi pilot. Podjeżdżają wozy strażackie, za nimi karetki pogotowia. Wszyscy opuścili pokład, ja z drugim pilotem i stewardessą dokładnie przeszukujemy samolot, czy gdzieś przypadkiem nie ma jeszcze człowieka. Nikogo już nie było, samolot był pusty, a my jeszcze pełni strachu. Mimo tego jestem szczęśliwy, że udało się zatrzymać samolot i że nikomu nic poważnego się nie stało. Sześć osób zostało lekko rannych, lecz tego samego dnia wyszli ze szpitala.
Był to pierwszy lot, gdzie myśląc już, że jest się bezpiecznym, nagle stało się coś okropnego, czego nikt się nie spodziewał.
Jedno doświadczenie więcej.

1SnajpeR7

No, miałeś podobny "hard core" (bo jak inaczej można to nazwać?) jak ja z hamulcami. Very Happy

Boeing787

Ty latasz na VATSIM?

Runway

Kiedyś latałem, teraz już nie.

Boeing787

A ten lot to z Vatsim, czy może z Lotva.

Nic, po prostu ogonki poprawiłem//17

Runway

Ten lot wykonywałem kilka tygodni temu, więc ani na Vatsim, ani na czymś podobnym. A skąd taki wniosek, Beńku?